In het nieuws

Vorige week nam ik samen met ouders, opa’s, oma’s, ooms, tantes, neefjes, nichtjes, klasgenoten en een heleboel belangstellenden afscheid van een kindje, dat plotseling was gestorven. Net als bij alle anderen stonden bij mij de tranen in de ogen. Afscheid nemen van een kind: als ritueelbegeleider ben ik dankbaar dat ik in zo’n moeilijke situatie de ouders kan bijstaan; als mens kan en wil ik er nooit aan wennen …

Afgelopen zondag heb ik een kerstgedachte mogen lezen bij het Kerstconcert van het HONL in de Lambertuskerk in Horst. Thema van het concert was ‘Een uur vrede’, gebaseerd op de tekst die Joop Mittelmeier ruim 25 jaar geleden schreef op melodie van ‘Once in Royal David City’. ‘Een uur vrede’ is een lied dat veel voor mij betekent. Als lid van het Jongerenkoor mocht ik met dit lied verschillende jaren de nachtmis openen. Het thema van het concert zette mij dan ook meteen aan het denken. Gedachten die ik deelde met de toeschouwers, die muisstil luisterden. Alleen dat was al mooi…
De dag na het concert werd ik gebeld door Joop. Hij vertelde dat hij had genoten van het concert en mijn tekst. We hebben uitgebreid nagepraat over de intentie die hij bij het schrijven van de tekst had en de interpretatie die ik er aan gegeven heb. Echt een kerstkadootje!

Inmiddels heb ik enkele keren in samenwerking met een priester een uitvaart mogen leiden in een kerk. Tijdens de dienst begroet de priester de mensen en sluit hij de dienst af. Alles daar tussenin mag ik in overleg met de familie invullen.
Op deze manier heet de kerk vele mensen welkom. Het is mogelijk om een dienst samen te stellen die aansluit bij die mensen in de familie die regelmatig een mis bezoeken en diegenen die er nauwelijks komen. Het zijn persoonlijke diensten, die aansluiten bij de overledene, in een sfeervolle omgeving.

Vandaag heb ik een presentatie mogen geven bij de KBO in Venray. Wat is het toch mooi om over mijn vak te praten. En wat is het fijn te merken dat de aanwezigen geïnteresseerd luisteren. Ik hoop dat ik de aanwezigen aan het denken heb gezet over de mogelijkheden die er rondom een uitvaart zijn.

De afgelopen dagen heb ik voor de eerste keer op een grote beurs gestaan. Samen met 7 andere ondernemers uit de uitvaartbranche vormden wij het Uitvaartplein met als thema: “Doodgewoon, zonder taboe”. Het waren bijzondere dagen, waarin ik veel leuke gesprekken mocht voeren met geïnteresseerden. Ook sprak ik met veel nabestaanden. Het was fijn te horen dat zij met een goed gevoel en positieve herinneringen terugkijken op het afscheid. 

Na een rustig begin van het jaar is het een drukke mooie zomer geweest. Ik heb diensten mogen verzorgen voor unieke mensen, voor kinderen, mannen en vrouwen, jong en oud. Ik stond op uiteenlopende locaties: crematoria, een kerk, een kapel en zelfs in een boomgaard. En iedere dienst was speciaal. 

Kerstmis is voor mij een tijd van terug kijken op het jaar. Afgelopen jaar is voor mij een bijzonder jaar geweest. Ik mocht voorgaan in zeer uiteenlopende diensten en heb voor veel mensen wat mogen betekenen; iets waar ik heel dankbaar voor ben.
Voor de families die ik dit jaar heb mogen helpen bij het vormgeven van een afscheidsdienst, is kerstmis dit jaar heel anders dan andere jaren. Zij beleven een kerst met een lege plaats in hun midden. Ik hoop van harte zij er allemaal toch een mooie kerst van kunnen maken.
Fijn om van verschillende families te horen dat ook zij nog steeds met een goed gevoel terug denken aan hun afscheid.

Soms krijg ik een reactie waar ik even van moet slikken. Zoals vandaag bijvoorbeeld:
“Hallo Lucie
Ik heb door mijn tranen kunnen lezen wat jij prachtig hebt geschreven. Dit is zo geweldig mooi omschreven  dat je er wel van moet huilen , ofschoon dat niet helemaal de bedoeling is daarvan
Hartelijk dank dat je zo veel moeite hebt gedaan in deze moeilijke tijd, en mij gerust gesteld hebt zodat ik nu zeker weet dat zij het ook allemaal goedgevonden zou hebben. Nogmaals hartelijk dank.”

Sinds enkele jaren wordt er in Horst een wandeltocht, walk4theroses, georganiseerd om geld op te halen voor het KWF. Aangezien ik vaak diensten verzorg voor mensen die zijn overleden aan kanker heb ik dit jaar zelf meegelopen. Het was indrukwekkend om te zien hoeveel mensen zich hard willen maken voor de strijd tegen kanker.
Tijdens de tocht ontmoette ik mensen die mij ingeschakeld hebben voor het begeleiden van een dienst. Zij vertelden dat zij nog steeds met een goed gevoel op deze afscheidsdienst terugkeken. Hierdoor besefte ik eens te meer hoe dankbaar ik ben dat ik mensen mag helpen met het maken van een herinnering die blijft! 

Tijdens uitvaarten komt het vaak voor dat nabestaanden zelf iets willen zeggen. Hierdoor wordt een afscheid extra persoonlijk. Soms is het echter niet vanzelfsprekend dat dit ook lukt. Vaak hebben nabestaanden zelf twijfels of zij de tekst of het gedicht dat zij geschreven of gekozen hebben wel op een mooie manier kunnen uitspreken. En ook als zij niet twijfelen kunnen de emoties toeslaan en mensen de mond snoeren.
Afgelopen week gebeurde dit bij de schoonbroer van een overledene. Hij kreeg een brok in zijn keel en het lukte hem niet om zijn tekst over te brengen. Ik kon en mocht hem helpen, ging bij hem staan, liet hem wat drinken en moedigde hem aan om rustig opnieuw te beginnen. Zijn tekst las hij vervolgens vol overtuiging.
Later die dag hoorde ik zowel van hem als van de partner van de overledene dat de rust die ik uitstraalde had gemaakt dat zij hun tekst konden lezen, dat zij voldoende vertrouwen in zichzelf hadden om te doen wat zij graag wilden.