De schutterij is één!
Afgelopen weekend stond in het teken van het OLS. Ik vierde feest bij gebrouwen in Limburg, was lector bij de Heilige mis “Te midde van de velde”, keek naar de optocht, zag schutters schieten, waarbij de spanning voelbaar was, en talloze vrijwilligers de meest uiteenlopende taken doen.
Het mooiste wat ik zag was de saamhorigheid. Ongelooflijk hoe zo ontzettend veel mensen samen één mooi feest kunnen bouwen, hoe jong en oud kan genieten op hetzelfde terrein en hoe een heel dorp, een hele gemeenschap klaar staat om te helpen.
Uit dit gevoel van saamhorigheid ontstond het volgende gedicht:
Gewapend met zijn buks, zo’n 15 kilo zwaar
met loden kogels staat hij klaar
De schutterij gaat…
Hoog zijn de harken, de “bölkes” klein
Wie zal na ’t kavelen de grote winnaar zijn?
De schutterij hoopt…
Steeds meer “bölkes” gaan er aan
Maar na de zon verschijnt de maan
De schutterij viert…
’t Kavelen gaat verder, vreugde en verdriet
De spanning die is hoog en missen mag men niet
De schutterij steunt…
Twee zestallen staan nog onder de boom
De ene mist, de ander belandt in een droom
De schutterij straalt…
Maar vriend of vijand, gelijk is iedereen
Eerlijk en hartelijk, dat voelt men meteen
De schutterij is één!